De Colonisten van Catan

De mensen die we ontmoeten zijn allemaal 2e of 3e generatie afstammelingen van Europeanen. Ze voelen zich 100% Argentijns, maar zien er uit als Europeanen, met soms blauwe ogen en lichte huid en westerse gelaatstrekken. Het is interessant te horen dat ze Portugese, Engelse, Poolse of veel voorkomende Spaanse of Italiaanse voorouders hebben.

Zo vertelde de boer waar we onze motor hebben achtergelaten voor een 2 daagse trekking, dat zijn familie afkomstig is uit Engeland en in 1903 in Patagonië is gaan wonen. Ongelooflijk, want het is er zó ruig; een zomer met héél veel wind, droog gras en een smal riviertje en een winter van 6 maanden regen. We waren vol verwondering en respect voor deze behulpzame en vrolijke man.

De trekking was een uitdaging. Voor het eerst met bepakking op onze rug liepen we vol goede moed langs het kleine riviertje. De 1e km was aangenaam, maar daarna ging het zó stijl omhoog dat we onze hakken nauwelijks aan de grond konden houden, een uitputtingsslag. 1.000 meter hoger stond een verrassing op ons te wachten, een lief klein huisje waar we gingen overnachten, in een bergkom aan de rand van de boomgrens. We maakten kennis met 2 Argentijnen die binnen pasta zaten te eten en ons halverwege gepasseerd waren. Ze zijn beide sportleraar in Buenos Aires, fietsen door de Andes en komen vanavond op onze camping zelfgemaakte houtoven-pizza´s eten!!

Vorige week leek het ons leuk op een boerderij gaan werken. Het was een hele expeditie de boerderij te vinden aangezien we geen naam of adres hadden, alleen een aanduiding van het gebied en één omschrijving van een boerderij van een echtpaar met 2 kinderen. We hadden ons dus ook voorgenomen door te rijden naar de volgende camping als we niet door een auto naar de dorpsschool werden gewezen. Daar zaten 15 leraren samen te lunchen. Zij hadden 2 namen; Cyntia en Nacho, een routebeschrijving en een stuk quiche voor ons. Bij het bord van Cidep moesten we het nog maar een keer vragen. Bij het bord hoorde een grote hippie colonie, waar we ook wel konden komen werken en die hun roes nog aan het uitslapen waren van het feest van de vorige nacht. Maar daar hadden we géén zin in en uiteindelijk bleek de poort van Cyntia en Nacho maar 30 meter verderop te zijn, nogal uitzonderlijk voor Patagonië. Omdat we eigenlijk al een maand voor aankomst hadden moeten schrijven en ze 10 e-mails per dag ontvingen van mensen die graag wilden komen werken hadden ze geen plek voor ons. Cyntia zou even een vriendin bellen die misschien wel werk voor ons had. Terug buiten vertelde ze dat een andere vrijwilliger zojuist had afgemeld, zodat we toch konden blijven! Deze mensen waren zo enthousiast en gepassioneerd door het leven op een boerderij, dat het aanstekelijk effect op ons had. We dachten meteen zelf ook een groetentuintje te beginnen als we terug zijn, al zijn we nu wel zo realistisch dat dat waarschijnlijk geen groot succes zal worden, aangezien onze planten in Den Bosch om de zoveel tijd emigrerden naar moeder Ank in Brucherm om ze weer een beetje leven in te blazen...
Maar nog even terug naar de boerderij: Deze mensen hebben gewerkt in Buenos Aires en waren daar niet gelukkig, dus besloten ze hun leven over een andere boeg te gooien. Zonder ervaring maar met heel veel plezier en hard werken zijn ze ondertussen voor 80% zelfvoorzienend. Met 2 koeien voor kaas, melk en vlees (inmiddels 3 want op de laatste ochtend voor ons vertrek werd een kalfje geboren). Ze hebben een prachtige groente en fruit tuin met alles wat je maar kan wensen en Cyntia bakt zelf brood. Nacho heeft een houtzagerij en voorziet architecten uit de omgeving van hout. Tevens heeft hij een machine om van boomstammen planken te maken die hij uitleent aan omliggende estancias in ruil voor iets anders.
Tijdens een crisis van een aantal jaren terug zagen ze Cyntia en Nacho hun spaargeld in 4-voud verminderen en besloten hun geld in materie om te zetten en van ruilhandel te gaan leven. Het werk perfect! Er zijn veel mensen in deze omgeving die hier gebruik van maken. Ze merkten onder andere dat het belangrijk is niet afhankelijk te zijn van 1 bron, zo ruilen ze hout voor stenen en stenen voor een waterpomp, zoals de Colonisten van Catan!
Het was helemaal leuk om te horen dat Twan en Engelien een paar dagen geleden naar een lezing zijn geweest van een organisatie in ruilhandel in Nederland. Wat goed om te weten dat het in Nederland ook aanslaat, dat is dan weer een extra dimentie!