Pindaqueso aan de Caribbean

Het is eindelijk zo ver: Joppe en Vivanne komen hier hun vakantie vieren en ze zitten in het vliegtuig: op weg naar Colombia! We hebben afscheid genomen van de motor en hem na heel wat geregel achter gelaten in Medellin, waar het Poolse koppel hem over een paar weken komt ophalen. We nemen een nachtbus naar Bogota, de hoofdstad van Colombia en gaan naar het hostal waar Joppe en Vivanne al een kamer hebben gereserveerd. Laat in de avond komen ze aan en met allerlei cadeautjes! Van drop, stroopwafels en pindaqueso tot nieuwe bankpassen, een reisgids, nederlandse tijdschriften en sokken aan toe! Door de vertrouwde vrienden gesprekken en de Hollandse heerlijkheden voelen we ons weer een beetje als in Nederland.

We zijn gevieren door een paar prachtige coloniale dorpjes getrokken met geurende bloesembomen en kleurige posadas. Onze motorvrienden Richard en Gert kruisten hier ons pad op hun terugkomst van de Caribische kust. Onder het genot van een fles rum namen we afscheid en hopen elkaar weder te zien op ons terugkomfeest op 24 oktober. Hier al vast een aankondiging als jij zo´n typische nederlander bent met een overvolle agenda...haha!

In Bogota hebben we een bijzondere ontmoeting gehad met Juan, een vriend van mijn vriendin Nina, uit Eindhoven. Hij adviseerde ons aan de Caribische kust naar Casa Rosa te gaan, een camping met strandhuisjes aan de zee. Dus we gingen met zijn vieren en t was zó warm; het gevoel dat je je constant in een suana bevind, pfff. De camping lag aan een prachtig ongerept palmbomenstrand met een heerlijke zee, maar met nauwelijks toeristische voorzieningen, echt zo´n plek die nog niet ontdekt is door de reisgidsen. Wij zetten ons tentje op en Joppe en Vivanne kozen ervoor in een huurtent te slapen. Aangezien het niet de plek was om lekker luxe van je vakantie te genieten besloten Joppe en Vivanne ervoor de volgende ochtend naar een iets comfortabelere en toeristischere plek te gaan. Wij zijn nog twee dagen gebleven en hebben genoten van de puurheid van de natuur, de verse vis uit de zee en verslavende kaartspelletjes op het strand, waarna ook wij verjaagd zijn door de muggen en de klammige hitte.

Intussen zijn we aangekomen in het oude centrum van Cartagena, de stad waar de Spanjaarden als eerste voet aan wal zetten. Het is een wonderlijke oude vestingstad waar slonzige piraten op de hoek van de straat staan. Hier worden oude panden opgekocht door rijken om vervolgens gerestaureerd te worden tot luxe woonhuis. Maar er heerst rond deze rijke elite ook veel armoede, waar stinkende dronkaards onderuitgezakt op de stoep hangen en straathoeren veertien jaar zijn. Het wijkje waar ons hostel zich bevind ligt net buiten de vesting en is nog heel sfeerisch in het leven van alledag. De slager op de hoek wordt in de weeige stank van dood bloed voorzien van acht koeienlijven aan het einde van de avond, de bakker is de helft goedkoper als die in het oude centrum en de meeste panden zijn zo bouwvallig dat ze bijna van ellende uit elkaar vallen. Een rare mix van rijk en arm, stinkend en schoon, met nog steeds het dominerende gevoel van de alles overheersende Spanjaarden.

We vertrekken morgen ochtend richting de VS, waar we en dagje gaan rondkijken in Fort Launderdale om daarna door te vliegen naar Cancun, Mexico. Alle andere opties zijn zó duur dat dit uiteindelijk het goedkoopste bleek. We zijn erg benieuwd hoe we die dag in de VS gaan ervaren, een klein likje van het Amerikaanse waar alles huge schijnt te zijn; let´s see.


Dan beginnen we aan alweer het laatste deel van deze reis. We gaan van Oost-Mexico naar Guatemala naar West-Mexico in een maand... Meer tijd hebben we niet en we willen jullie ook heeeeel graag weer terugzien! Dus tot de 24 en daarna...