Van hot naar her

Alle tassen werden binnenstebuiten gekeerd, van medicijnen werden proefmonsters genomen, vloeistoffen ondergingen de snuffeltest, etenswaren werden doorzeefd met een prikker en alles werd gescand alvorens we de bagage konden inchecken voor het vrachtruim. We waren dan ook vanuit Colombia op weg naar de V.S. je moet er wat voor over hebben naar de V.S. te reizen... Wouter had het nog een beetje benauwd bij de douane i.v.m. de motor die we in Colombia achterlieten maar zodra we waren opgestegen kon hij het volledig loslaten. De Greencard, vinger- en oogscan stelden dan ook niets meer voor en we voelden ons Welcome in America toen de shuttle service van ons hotel kwam voorrijden.

We waren op een plek terecht gekomen waar alle auto's groter zijn dan in Europa, de hotels torenhoog aan het strand pronken, vrouwen in string over de boulevard rennen en het grootste deel van de mensen kennelijk een dik jacht aan de vlonder achter het huis heeft hangen: alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Het is wel duidelijk dat alleen de buitenkant telt. Geen wonder dat de V.S. falliet is als iedereen zo'n grote auto kan rijden, dachten we toen. De volgende dag vlogen we verder naar Cancun, geen enkele controle, alsof je binnen europa vliegt...ahum.

Aangekomen in Cancun namen we direct de bus naar het zuiden, met een overstap in Playa del Carmen waar we hoge diezelfde hoge torenflats verwacht hadden maar terecht kwamen op een klein dorpspleintje aan de zee waar we tacos op een bankje aten. 's Avonds kwamen we aan in het uitgestorven Tulum waar we de volgende morgen een fiets huurden, wat tempels bezochten en daarna een verfrissende duik namen in de zee. Overal rond de Caribische zee lijkt het klimaat te warm en te klam maar in de zee is het heerlijk!

In een piratenbus staken we de grens met Belize over, waar we maar een nacht zouden blijven aangezien het zooo duur is, maar de mensen tegelijkertijd zooo arm zijn. We overnachtten in het Seaside Hostal in het oude centrum van Belize City. Het was 's avonds niet helemaal veilig op straat, dus kregen we de herdershond mee toen we eten gingen halen bij de nog als enig geopende chinees aan het einde van de straat. De hond blafte bij dubieuze types die wel terug blaften maar verder niets uit durfden te halen. Belize heeft een hele andere sfeer dan de landen waar we tot nu toe doorheen zijn gekomen; klassiek Engelse, houten huizen in pastelkleuren, donkere mensen die altijd vrolijk en uitgelaten zlijken en vloeiend Engels spraken, verwilderde cowboys in ruitenblouses en rare Amish-achtige families die hun kinderen aan de kant van de weg onder een boom laten slapen. Deze interessante mengelmoes van verschillende invloeden maakten de tweedaagse busrit door Belize tot een verfrissende, nieuwe ervaring!

Diezelfde dag nog waren we opeens in Guatemala en hadden intussen een beetje een vreemde, net beginnende Amerikaanse backpacker op sleeptouw genomen. Zijn stuntelige onhandigheid deed ons terugdenken aan het begin van onze reis. We kwamen een paar dagen later met een beetje een pips kijkende Amerikaan in Antigua bij een Guatemaalteekse familie terecht waar toevallig ook een ander Nederlands stel overnachte. Samen met hun ouders waren ze een verjaardag een het vieren en we voelden de Nederlandse gezelligheid kriebelen. De volgende ochtend beklommen we samen met hen en de Amerikaan een actieve vulkaan waarbij we het lava van dichtbij konden zien stromen: indrukwekkend! De Amerikaan werd een beetje zenuwachtig, net als gekgenoeg de andere amerikanen die ons op hun weg terug naar beneden al waarschuwden dat het echt heel gevaarlijk was. Wij Nederlanders zijn dan toch echt heel wat minder panisch.
Die zelfde middag stauwden we onszelf van de ene in de andere stampvolle chickenbus om de volgende ochtend de markt van Chichicastenango mee te kunnen maken. Ik wilde daar ook een project van En Mi Salsa bezoeken, opgezet door een nederlandse in samenwerking met Maya vrouwen.

Momenteel zijn we voor een aantal dagen in huis bij al weer een nederlandse, alsof we worden voorbereid op onze terugkomst... Ze woont aan het Lago Atitlan, een schitterende plek in Guatemala en werkt in de kliniek van het dorp. Het is heerlijk hier voor een paar dagen thuis te zijn, met bruin brood, kaas en chocopasta te ontbijten en nederlandse discussies te voeren alvorens richting Mexico City te vertrekken!